Archief: toen Dale Earnhardt eindelijk de Daytona 500 won

“The Intimidator” was een spectaculaire coureur, agressief op de baan en charismatisch. Vaak bekritiseerd, maar net zo geliefd, heeft Dale Earnhardt een onuitwisbare stempel gedrukt op de autosport in de Verenigde Staten.

Hij was de beste rookie voor zijn debuut in 1979 en werd al snel een van de headliners van het kampioenschap, tot het punt waarop hij mede-houder van het overwinningsrecord werd. Het was met Richard Childress Racing dat Dale het kampioenschap zou domineren: met zijn beroemde zwarte auto nummer 3 zou “The Intimidator” meer dan twintig jaar lang terreur op de ovalen zaaien.

Earnhardt won alles, behalve één race, de Daytona 500… tot 15 februari 1998. Dat jaar was het enthousiasme fenomenaal. De Winston Cup vindt plaats op nieuwe circuits, adverteerders vechten om hun advertenties daar te plaatsen, het aantal coureurs neemt toe.

Na het winnen van de kwalificatieronde maakt Dale Earnhardt opnieuw kans op een hypothetische overwinning in de Daytona 500. Aan de leiding tijdens de laatste ronde herinnert de coureur zich deze laatste vier jaar van strijd en zijn terugkerende mislukkingen in deze race. Behalve deze keer is de overwinning aan hem. De menigte juicht, de bestuurder stapt uit zijn auto onder het gejuich en de knuffels van zijn vrienden en concurrenten: zijn gezicht wordt gekroond met een brede glimlach, opgelucht, als in een droom. “De Intimidator” wordt dan “De Man”.

Deze race blijft de meest memorabele uit het leven van Dale Earnhardt, die zichzelf de bijnaam ‘Daytona 495 Champion’ gaf. Hij overleed tijdens de editie van 2001, 20 jaar geleden na een ongeval tijdens de laatste bocht. De Amerikaanse autosport verloor toen een van zijn meest emblematische figuren.

Als laatste knipoog naar de geschiedenis won zijn zoon Dale Earnhardt Jr. in 2004 de Daytona 500, zes jaar na zijn vader.