WTCR – Monteiro: “We moeten de tijd zijn gang laten gaan”

>>> Vind het hele interview in nummer 2157 van AUTOwekelijks, beschikbaar in kiosken en in digitale versie<<

Je hebt deze maand weer achter het stuur gezeten. Wat is het testprogramma?
In Monza (Italië) begin maart Ik heb in totaal 10 rondes gedaan met sets van 3-4 rondes. Het was heel kort, gewoon om weer in het ritme te komen. Het was zes maanden geleden dat ik in een racewagen had gezeten, ik moest kijken hoe ik fysiek was, en ook hoe mijn zicht zou reageren op de snelheid op het circuit. Het was over het algemeen heel eenvoudig. We zijn nog niet op zoek naar de prestaties van de auto.
Vorige week heb ik een paar rondjes kunnen rijden in Zandvoort (Nederland) om mijn evaluatie voort te zetten en te kijken waar ik sta. De komende weken zal ik mijn behandeling voortzetten, maar we kunnen geen wonderen verrichten en we moeten geduld hebben. In de week voorafgaand aan de eerste ronde in Marrakech hoop ik dat de voortgang goed zal zijn en dat de FIA-artsen mij groen licht zullen geven om deel te nemen aan de lancering. Ik moet me ook in staat voelen om het te doen, want in Monza voelde ik me goed, maar zeker niet op een voldoende competitief niveau om het racen te hervatten, maar het is niet onmogelijk.

Hoe reageerde je lichaam?
Ik was in het begin een beetje voorzichtig met de vibrators, maar ik had geen problemen met mijn nek of schouders. Er zijn nog punten die nog verbetering behoeven, mijn zicht is niet optimaal.

Wat is er mis met deze?
De zenuwen buiten de ogen waren uitgerekt. Concreet veroorzaakte dit een uitgesproken scheelzien. Gelukkig keren de zenuwen geleidelijk terug naar hun oorspronkelijke vorm. Tegenwoordig zijn mijn ogen nog steeds een beetje traag in actie en coördinatie. Soms zie ik in de verte een beetje een dubbelganger, andere keren heb ik moeite met scherpstellen. Dat weerhield mij er niet van om terug te keren naar het normale leven. Ik breng de kinderen bijvoorbeeld probleemloos met de auto naar school. Aan de andere kant is het voor de concurrentie nog niet zo.

We voelen een sereniteit in uw toespraak, terwijl u door een zeer ongemakkelijke situatie gaat...
Dit is duidelijk erg frustrerend. Aan de andere kant zorgde dit ongeluk ervoor dat ik de dingen in het leven filosofisch kon bekijken. Ik weet dat ik veel geluk heb gehad. Ik had in een rolstoel kunnen komen, of ik zou dood zijn gegaan. Het is dus fantastisch om mijn fysieke capaciteiten en mijn mentale fitheid te kunnen herstellen. Dat stemt mij optimistisch voor de toekomst. Ik ben mij ervan bewust dat we de gebeurtenissen niet moeten overhaasten. Honda, dat deze winter mijn contract heeft verlengd, legt geen enkele druk op mij. Ze willen me pas weer racen als ik 100% ben.

>>> Vind het volledige interview in nr. 2157 van AUTOwekelijks, beschikbaar in kiosken en in digitale versie<<