Tiago Monteiro: “Ik kan de moeilijkheden van het leven beter beheersen”

Boze geesten vinden het misschien verrassend om je thuis weer op de voorgrond te zien, als bij toverslag, en niet eerder...

Ja ik kan het begrijpen. Alle kleine details werden in de goede richting opgelost. Allereerst geeft het rennen voor je fans je een boost. Ik heb hun steun nooit als een vorm van druk ervaren, het vergroot mijn motivatie en mijn concentratie vertienvoudigd. Daarnaast rijdt onze auto goed op stadscircuits. We zijn het seizoen in Marrakech goed begonnen met een zesde en een achtste plaats. Deze route heeft een stedelijk karakter, met scherpe bochten en krachtig remmen. Vervolgens ondervonden we aanzienlijke problemen in Hongarije, Slowakije en Nederland (geen punten gescoord. Noot van de redactie), op meer traditionele circuits. Op de Nordschleife hadden we het veel beter kunnen doen, maar de gele vlaggen in de praktijk verpesten onze kansen.

Uw KCMG-teamgenoot, Attila Tassi, had mechanische problemen tijdens het leiden van de race. Nog een element dat aan jouw kant stond!

Tijdens de eerste ronde had ik ook problemen met de motor. Wonder boven wonder verdwenen ze bij de volgende passage. Omgekeerd werden de problemen van Attila alleen maar erger. Dus je moet natuurlijk de kleine ster hebben om te helpen, maar je kunt dat beetje succes hebben. Als je 18e bent, verandert dat niets. De bestuurder moet zichzelf in een positie brengen om van de kleinste gelegenheid gebruik te maken.

Wat heb je tijdens deze bijeenkomst aan de auto veranderd?

Wij hebben de aarde niet gerevolutioneerd. Hoewel we qua prestaties niet op niveau waren, zijn we niet verloren. We hadden slechts een kleine stap nodig om te ‘scoren’. Deze stap werd gedaan op de hellingen in de stad.

Verklaart het delen van gegevens met het andere Honda-team, Münnich Motorsport, deze opleving in vorm (zie Ah nr. 2224)?

Beetje bij beetje gaan ze open. Dit weekend was het een beetje het tegenovergestelde, ze gebruikten onze opstellingen. Deze samenwerking is wat wij bij KCMG altijd al wilden doen. Ik hoop dat de samenwerking voortduurt, want ze hebben ons nodig om de Teams-titel te winnen (München staat 1e. Noot van de redactie). Ons gemeenschappelijk belang is om Honda vooruit te zien.

Hebt u, gezien de nabijheid van de toeschouwers in de stad, de hartstocht van het publiek opgemerkt toen u de leiding nam?

Normaal gesproken zie ik de Portugese vlaggen tijdens de opwarmronde, maar ik blijf gefocust. Daar waren de laatste twee ronden ingewikkeld. Ik lag 2”5 voor op Yvan Muller, ik viel aan als een wilde, en dan plotseling: “Oh verdomd! »Ik besefte dat de overwinning nabij was. Mijn blik was gericht op de menigte die opstond toen ik langskwam, de hekken kronkelden zo ver dat mensen voorover leunden! Ik verloor mijn concentratie, het kleine stomme foutje kon gebeuren. Maar gelukkig hield ik vol.

Is het mogelijk om dit succes te vergelijken met jouw overwinning in Vila Real in 2016, in het WTCC?

De emotie is dit jaar veel sterker. Ik voelde aan de blikken van de mensen en hun steun dat ze ontroerd waren. Ik heb talloze berichten ontvangen van de autosportgemeenschap, en niet te vergeten mijn familie en vrienden. Al deze mensen begrepen dat er achter mijn trofee een verhaal zat van strijd met mezelf.

Na de Nürburgring eind juni stond je laatste in het algemeen klassement. Hoe blijf je gemotiveerd in deze omstandigheden?

Het is duidelijk dat het mij stoorde. Ik bleef vechten, je moest het geloven. Ik heb de laatste tijd last. Ik kon de kritiek op mij zien, omdat je dat soort dingen kunt voelen. Heel wat mensen twijfelden aan mijn vermogen om terug te komen. Maar diep van binnen wist ik dat ik niet veel nodig had om resultaat te bereiken. Ik voelde me echt “zoals voorheen” op fysiek niveau, zelfs sterker op psychologisch niveau. Ik kan de moeilijkheden van het leven beter beheersen.

Hoeveel deze twee jaar van strijd, sinds het ongeval van 6 september 2017, heeft u uw psychologische weerstand veranderd?

Jullie zijn de eerste media die het weten: ik heb de Finse ‘sisu’-mantra overgenomen, gebaseerd op veerkracht en strijdlust. De Nords vertrouwden gedeeltelijk op deze filosofie, en het was wat hen machtig maakte. Ik heb het onderwerp onderzocht tijdens mijn herstel. Je moet met een positieve instelling te werk gaan, en dat is wat ik al een aantal maanden doe.

Concreet: hoe vertaalt dit zich in jouw leven?

Als ik ‘s ochtends opsta, vraag ik mezelf af: “Wat is mijn doel, wat wil ik bereiken? » Uitdagingen dienen zich elke dag aan. Het verschil tussen winnaars en degenen die opgeven is de wens om uitdagingen op te lossen. Voor elk klein probleempje, voor van alles en nog wat, moet je een oplossing vinden: hoofdpijn, rugpijn, een probleem bij de bank, etc. Het gaat erom hoe je analyseert wat er op je pad komt. Dus ja, het is vandaag gemakkelijk om te zeggen, maar maandenlang komt het niet tot bloei. Dus je denkt, je vraagt ​​je af wat het punt is. Je bent het een beetje beu. Maar je moet het accepteren en doorgaan. De overwinning in Portugal had heel goed niet kunnen plaatsvinden. Maar dat betekent niet dat we moesten opgeven. Ik doe al 22 jaar aan wedstrijden en ik had nooit gedacht dat het gemakkelijk was.

Waarom heb je er niet eerder over gesproken?

Want ik had nog niet gewonnen. Nu het vruchten heeft afgeworpen, kan ik het uiten en claimen. Soms werk ik in bedrijven voor coaching, rond de thema's werken onder druk en het behouden van motivatie. Ik kreeg eigenlijk een bericht van het laatste bedrijf waar ik naartoe ging, de manager vertelde me dat ik het ideale voorbeeld was van mijn toespraak.

Ben je geïnspireerd door het winnen van comebacks in de sport?

Ik heb een paar boeken over dit onderwerp gelezen, maar ook over een positieve mentaliteit. Mij ​​viel een Amerikaanse bundel op, over de beste comebacks in onder meer basketbal en honkbal. De atleten leggen uit hoe zij het verschil hebben gemaakt om terug te keren naar het hoge niveau. Bovendien heeft het traject van Alessandro Zanardi na zijn ongeval mij bemoedigd. Hij had een buitengewone mentaliteit toen ik hem ontmoette in het WTCC, wat de reden is waarom hij Paralympisch kampioen werd.

Verandert dit succes jouw ambities voor de Aziatische tour?

Het is niet omdat ik heb gewonnen dat alles gemakkelijk zal zijn. Ik heb nog steeds problemen met de banden. Ik heb niet helemaal vertrouwen in hun gedrag, ik heb een gevoel van vaagheid in de gebogen inscriptie. Ondanks de zomervakantie hebben we niet veel beschikbaarheid om tests op dit onderwerp uit te voeren. Er zullen nog steeds kritieke momenten zijn, maar het is aan mij om weer op de rails te komen.