De Franse historische GP: een groep enthousiastelingen!

Je moest het zien om het te geloven. De zaterdag in Le Castellet was de beste van de drie dagen van het evenement. Ten eerste omdat het zonnige weer het leven aangenamer maakte en ten tweede omdat het enthousiasme onder de bevolking ongekend was. De paddock was van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat vol met mensen, er heerste een vrolijke opwinding. Het was een echte opsteker om door de mensenmassa te lopen: het was er net zo krap als in de Parijse metro tijdens de spits, maar de goede sfeer werkte aanstekelijk. De toeschouwers hadden bijna allemaal stralende gezichten; De meest atletische types renden ernaartoe, met notitieboekje en pen in de hand, klaar om te tekenen terwijl er een piloot voorbijkwam.

De aanwezigheid van Charles Leclerc, die lange tijd verborgen zaten in de dozen, zorgden voor een indrukwekkend menigte-effect. Overal waar de Monegask verscheen, hoe kort ook, kwamen er razendsnel fans opdagen die hem wilden zien of een selfie met hem wilden maken. De piloot Ferrari was zeker de meest gevraagde, maar de beroemdste coureurs hadden recht op honderden foto's, tientallen handtekeningen en minstens evenveel gesprekken met snelheidsduivels.

LEES OOK > Leclerc was aanwezig bij de historische GP van Frankrijk en verlichtte het veld

Deze communie was des te mooier omdat ze een publiek bijeenbracht dat onder de noemer ‘van 7 tot 77 jaar’ viel en dat normaal gesproken alleen bij bordspellen was. Het aantal toeschouwers was groot en divers. Sommigen waren met gezinnen en jonge kinderen. Jessy en Élodie, een stel dat in Écully woont, maakten de reis met Julie, hun 6-jarige dochter. Voor Jessy heeft Netflix de vlam van F1 die hem in zijn jeugd bezielde. “Ik kwam dankzij de serie terug naar de Formule 1 en de autosport. Drive to Survive op Netflix. Het deed de vlam weer oplaaien. Reizen, accommodatie, ticketprijzen... de kosten van een moderne GP voor een toeschouwer zijn enorm gestegen. We waren niet klaar voor zo'n offer. De prijs/kwaliteitverhouding is het grote pluspunt van deze historische Grand Prix. Er is ook een nabijheid tot de auto's die de Grands Prix niet bieden. Ik had ook de wens om dichter bij de auto's te komen waar ik als kind in de jaren 90 van droomde. “We konden met de monteurs en de coureurs praten, in een uitzonderlijke setting”, vertelt de enthousiasteling verheugd.

Er waren duizenden mannen, vrouwen en kinderen op het circuit van Paul Ricard, gedreven door dezelfde passie als Jessy. We zouden het kunnen hebben over deze vader en zijn 26-jarige zoon, die een roadtrip met de motor maakten om te kamperen in Signes, over Baudouin, deze geweldige jonge jongen die ervan droomt sportjournalist te worden en die op 15-jarige leeftijd niet aarzelt om Zak Brown en Jacques Villeneuve te interviewen voor zijn Instagram-account... Er zijn talloze levensverhalen te ontdekken op de Grand Prix de France Historique en er is weinig mooier dan deze kinderlijke blikken, die zelfs de jongsten kunnen hebben. Een echtpaar van in de zestig wandelde door de paddock. De man was blij als een kind, de vrouw was tevreden met het geluk van haar man. “Voordat we hierheen kwamen, zijn we naar Six-Fours-les-Pins en Sanary geweest… Ieder zijn eigen ding, dat houdt de zaken in evenwicht!” " grapt ze.

Paradoxaal genoeg roept het evenement, met alle vreugde die het met zich meebrengt, ook een gevoel van bitterheid op vanwege het verlies van de Grand Prix Formule 1 van Frankrijk, die door de fans zo gemist wordt. Als we zoveel enthousiasme zien voor een evenement dat ronduit historisch is, dan mogen we wel zeggen dat deze fans beter verdienen. Ik weet niet zeker of de tribunes op vrijdag tijdens de vrije trainingen leeg zouden blijven, zoals in Las Vegas of elders. Na ons bezoek dit weekend zijn we er vrij zeker van dat het tegenovergestelde waar is.