Toen Jack Brabham op 1-jarige leeftijd in de F44 won...

Sinds hij zijn merk in 1962 oprichtte, heeft zijn concentratie geleden onder de versnippering van de inspanningen die zijn bedrijf nodig had. Maar toen Dan Gurney vertrok om zijn eigen merk (Eagle) te creëren, besloot Jack Brabham zijn racecarrière voort te zetten. Jammer voor de journalisten die geloven dat hij zijn heilige vuur heeft verloren en hem de bijnaam ‘Old Jack’ hebben gegeven. Zijn reactie zal vernietigend zijn.

Goed bediend door de betrouwbaarheid van zijn Repco V8, won Brabham zijn derde wereldtitel in 1966 en miste hij het jaar daarop pas de vierde vanwege de fout van zijn teamgenoot Denny Hulme. Deze laatste vertrok McLaren, de baas keerde terug in 1968, maar Repco had zijn betrouwbaarheid verloren, scoorde slechts twee punten en deed voor 1969 een beroep op Cosworth.

© Galeron-archief

Hij kende echter een desastreuze seizoensstart, met uitzondering van een overwinning tijdens de International Trophy op Silverstone. Het was ook op dit circuit dat hij tijdens privétests zijn enkel brak, waardoor hij tijdens de zomer wegbleef van de circuits. Een half uur lang vastzittend in het verwrongen chassis van zijn BT26 had hij alle tijd om na te denken over de gevaren van de race. Betty wint haar zaak: Jack belooft aan het einde van het seizoen op te hangen. Maar dat was voordat Jacky Ickx zijn terugkeer aankondigde Ferrari en dat Jochen Rindt besluit bij Lotus te blijven.

Vanuit Mosport moet Jack een lang en duur telefoontje plegen om zijn vrouw uit te leggen dat hij, alles bij elkaar genomen, in 1970 nog steeds zal rijden, maar dat het zijn laatste seizoen zal zijn, dat zweer ik! Toen de maaidorser eenmaal was opgehangen, eindigde hij als tweede in de Grand Prix van Canada, gevolgd door een vierde plaats in de Verenigde Staten en een derde in Mexico. Op welke leeftijd moet een piloot met pensioen gaan?

Bij gebrek aan een door de wetgever opgelegde spilleeftijd doet iedereen wat hij of zij doet naar ziel en geweten... zolang hij de baas blijft over zijn lot. Als eigen baas moest Jack Brabham alleen de druk verdragen van zijn vrouw Betty, die het beu was om voor hem te beven. Aan het begin van het seizoen 1970 heeft de goede oude Jack niets meer te bewijzen. Zijn staat van dienst als drievoudig wereldkampioen spreekt voor zich en het maakt hem niet uit wat het publiek en de pers denken.

De man van het begin van het seizoen

Aan het begin van zijn 44e verjaardag handhaaft de oude leeuw zijn motivatie, vertienvoudigd door de wens om de BT33 te besturen, de eerste monohull ontworpen door Ron Tauranac. Boulimisch, hij bedacht een echt feest voor zijn laatste campagne, inclusief Le Mans en Indianapolis. Volgeladen komt hij aan in Kyalami (Zuid-Afrika). Gekwalificeerd op de eerste rij met de March of Stewart en Amon, werd “Old Jack” door Rindt verdrongen in het gevecht in de eerste bocht en moest hij zichzelf eerst geruststellen over de staat van zijn stuurinrichting voordat hij zijn poging deed.

In drie ronden werden Oliver, Andretti, Beltoise en Ickx opgeslokt en begon hij aan zijn comeback op Stewart. Goed geholpen door zijn Goodyears, stormde Brabham op de wereldkampioen af ​​en haalde hem in de 20e van de 80 ronden in, voordat hij ontsnapte. Deze klinkende overwinning maakte hem tot de te kloppen man aan het begin van het seizoen, wat hij bevestigde in Brands Hatch (Groot-Brittannië) tijdens de Race of Champions, waar een ontstekingsprobleem hem van een zekere overwinning beroofde.

Hij troostte zichzelf met een 4e plaats met de beste ronde. In F2, heeft hij de BT30 van John Coombs tot zijn beschikking als Stewart er niet mee rijdt. In Pau profiteerde hij van de mislukte start van Rindt om de leiding te nemen, maar het duel eindigde toen de leider onder de Pont Oscar stopte, verraden door zijn injectie.

J. Brabham aan de leiding in La Gare tijdens de Grand Prix van Pau in 1970. © DPPI

Brabham zou nog twee F2-races rijden, waarbij hij 8e werd in Rouen en 2e in Tulln (Oostenrijk). Het gebrek aan succes dat hem sinds zijn overwinning in Kyalami heeft overweldigd, zal zich helaas herhalen. Zijn motor verraadde hem tijdens de Grand Prix van Spanje, toen hij op het punt stond Stewart de klap toe te brengen, en vervolgens tijdens de International Trophy.

Het geluk lijkt hem eindelijk toe te willen lachen in Monaco. Als derde achter Stewart en Amon haalde hij de Nieuw-Zeelander in en profiteerde van de ontstekingsproblemen van de Schot om de leiding te nemen. Met een stevige voorsprong op Rindt begint hij voor zichzelf op te komen. Slecht idee, want de Lotus 3C van de Oostenrijker vliegt letterlijk tussen de Monegaskische trottoirs. Brabham struikelde verschillende keren tegen laatkomers en zag zijn voorsprong verdwijnen en bij het naderen van de laatste bocht zorgde de De Tomaso van Piers Courage, die midden op de baan stond, ervoor dat hij zijn kalmte verloor.

Hij remt te laat, blokkeert zijn voorwielen en schiet recht in de strobalen van de Gasometer, wat Rindt de overwinning bezorgt. Hij slaagde erin de tweede plaats te behouden terwijl hij de leiding in het kampioenschap herwon, maar deze roemloze episode zal de bitterste teleurstelling uit zijn carrière blijven. Arme Jack is nog niet aan het einde van zijn problemen. Zijn 2e deelname aan de Indy 4, op de BT500 met een Offy-turbomotor, eindigde met een pensionering aan het einde van de race, terwijl hij op de 32e plaats stond.

De afbraak

Bij de Belgische Grand Prix dwong zijn koppeling hem met pensioen te gaan terwijl hij derde was. In Nederland eindigde hij na twee lekke banden als elfde. De woensdag ervoor, nadat Jack door een lekke band van de baan was gegaan, zat Jack al ondersteboven vast tussen de hekken op Zandvoort. De druk van de familie neemt toe en Jack begint aan zijn uitrusting te twijfelen, omdat Goodyear terrein verliest tegen Firestone, net als de BT3 tegen meer gedurfde concurrenten, zoals Rindt's Lotus 11, nu leider van het kampioenschap. De pilotenbouwer heeft echter zijn laatste woord nog niet gezegd.

Op een Charade-circuit dat hij ontdekte, eindigde hij op de derde plaats met de snelste ronde. Hij herwon zelfs zijn pracht vanaf het begin van het seizoen op Brands Hatch, waar hij een schitterend duel afleverde tegen Rindt. De Oostenrijker haalde hem in de zesde ronde in, maar Brabham hield stand en herwon de voorsprong met nog elf ronden te gaan. Het is de wraak van Monaco op de Australiër, die het ronderecord verbreekt en zijn voorsprong vergroot naar 3”.

Brabham tegen Hulme, bij Charade © DPPI

In de laatste ronde werd zijn momentum echter gebroken door een brandstoftekort. Rindt snelt voorbij en Brabham sleept zich teleurgesteld naar de lijn, die hij als 2e passeert. Zijn hoofdmonteur die heeft getankt, een zekere Ron Dennis, zal schuld bekennen.

Maar omdat de oorzaak nooit is opgehelderd, zal Jack hem niet de schuld geven. Het einde van het seizoen zal een lange weg van de cross zijn: olielek in Duitsland, doorboorde waterradiator in Oostenrijk, motor in Italië, handling in Canada... In de Verenigde Staten eindigt Jack op een verre tweede 10e plaats. Ondanks deze tegenwind en de recente verdwijningen van McLaren, Courage en Rindt kan de drievoudig wereldkampioen zichzelf er niet toe brengen zijn helm op te hangen. Na zijn overwinning op de 1000 km van Parijs vertrok hij naar de Grand Prix van Mexico met de wens om in stijl te finishen.

Als de Ferrari's onaantastbaar zijn, is de stevige 3e plaats die hij bezet voldoende voor zijn geluk als zijn V8 Cosworth de geest geeft. Deze keer is het voorbij. De talrijke eerbetoon die “Old Jack” aan het einde van het jaar zal ontvangen, zullen hem ervan weerhouden zijn belofte na te komen. De tijd was gekomen om een ​​stap opzij te doen, de fakkel door te geven aan zijn zonen Geoff, Gary en David en Ron Dennis op eigen benen te laten staan.

LEES OOK > David Brabham komt uit zijn sportpensioen en kondigt een nieuw hoofdstuk aan voor Brabham Automotive