De drie populairste Grands Prix uit de geschiedenis

3) Grand Prix van Argentinië 1955: 40°C

“Wat voor calorieën!” » moeten de zeven Argentijnse coureurs op 16 januari 1955 tegen zichzelf hebben gezegd op hun land. De allereerste ronde van het vijfde seizoen van F1 vindt plaats midden in de zuidelijke zomer op het Buenos Aires Autodromo.

In de tijd dat het normaal was om in hemdsmouwen vol gas te gaan, behaalde José Froilan Gonzalez de pole position met zijn Ferrari Type 625 met een vermogen van 250 pk. Diversiteit is het sleutelwoord op de startgrid met vier verschillende fabrikanten in de top 4: Ferrari, Lancia, Mercedes en Maserati.

Het evenement is zo groot dat de president van de republiek, Juan Peron, de organisatoren de opdracht geeft het publiek langs het circuit te ontvangen, op een voor hedendaagse normen waanzinnige afstand. Het immense publiek (200 mensen volgens verslaggevers) juichte vanaf de eerste ronde: Juan Manuel Fangio nam de leiding vanaf de derde positie! Het gevecht woedt echter voort; zijn Mercedes W000 werd al snel ingehaald door Alberto Ascari (Lancia). Het is al snel weer de beurt aan José Froilan Gonzalez om zijn eigendom terug te nemen. Wat een besluiteloosheid!

Het is na een derde inspanning dat de heat de eindrangschikking zal bepalen. Giuseppe Farina, op weg naar de pits, uitgeput door de 40 graden. Destijds werd het getolereerd dat een coureur halverwege de race van auto wisselde. Plotseling verving Umberto Maglioli hem achter het stuur van de Ferrari, tijd voor de kampioen uit 1950 om te gaan drinken.

Vervolgens doet José Froilan Gonzalez hetzelfde. Terwijl het afkoelt, keert Giuseppe Farina met zijn auto terug naar de baan! Laatstgenoemde zal van plaats wisselen met de Fransman Maurice Trintignant. Het stoelendansspel heeft invloed op bijna de hele paddock. Stirling Moss (Mercedes) wordt na amper een uur uit zijn auto geholpen. Liggend krijgt hij wat frisse lucht van een monteur die verwoed met een zakdoekje zwaait! "Ik moest douchen voordat ik vertrok", legde hij uit.

Slechts twee coureurs weerstonden heldhaftig de hitte en reden drie uur lang zonder hun auto te verlaten: Juan Manuel Fangio, winnaar, en Roberto Mieres (Maserati), vijfde. “Ik dacht dat ik door een sneeuwbank reed die tot mijn middel reikte en ik zei tegen mezelf dat ik moest blijven rennen omdat de sneeuw me bevroor. Het werkte ", legde een verrassend frisse Juan Manuel Fangio uit.

Andrea Beba Berruet en Juan Manuel lachend na de GP van Argentinië van 1955. © WRI2/J.-F. Galleron

Het eindresultaat is bijzonder kwakend. Maurice Trintignant eindigde bijvoorbeeld als tweede en derde, ondanks dat hij met zijn startauto was gestopt! In totaal bezetten vijf coureurs het podium. De moed van Juan Manuel Fangio blijft niet zonder gevolgen. De tenor brandt ernstig aan zijn rechterbeen. Deze stond door de aanwezigheid van de uitlaat in contact met het hete chassis. Het zal drie maanden duren voordat de pijn verdwijnt, maar hij zal voor altijd met een brandwond leven.

2) Grand Prix van Dallas 1984: 40°C

40 graden, hij valt tegen de karaf als je brood gaat kopen. Maar stel je voor dat je in plaats van dit T-shirt een dik vuurvast pak, een helm en handschoenen moet dragen!

Voorzichtig gedwongen om twee uur vastgebonden in een krappe en oncomfortabele ruimte door te brengen, is het jouw doel om een ​​Formule 1-turbo uit de jaren 80, zonder enig rijhulpmiddel, te besturen over een stedelijk circuit met 23 bochten, tussen betonnen muren en op gesmolten asfalt van kwalificatie (66 graden geregistreerd door Goodyear!). Dit bepaalde idee van de hel op aarde werd ervaren door de 27 coureurs van de Dallas Grand Prix van 1984. Zo zag een ronde op het Texaanse circuit eruit. En dan te bedenken dat we er 67 moesten voltooien…

Onder het oog van de toenmalige president van de Verenigde Staten, Jimmy Carter, werd het vertrek uitzonderlijk met drie uur (11 uur) vervroegd. Dat helpt het circuitpersoneel niet, dat tot 10 uur haastig reparatiewerkzaamheden aan het asfalt moet uitvoeren.

De groene vlag wordt gezwaaid door “JR”, de ster uit de serie “Dallas”. In deze oven zijn pitstops een ideale plek om af te koelen. Dus vraagt ​​Piercarlo Ghinzani (Osella) zijn monteurs om een ​​emmer vol bevroren water voor hem uit te gieten. De Nederlander Huub Rothengatter, die in de 16e ronde gedwongen werd met pensioen te gaan, snelde een toeschouwersruimte binnen en vroeg om verschillende glazen water om, volgens de legende, “koel je geslachtsdelen af”...

Slechts acht deelnemers finishten, waarvan er 14 opgaven na een ongeval met de muren. De winnaar, Keke Rosberg (Williams), had het goede idee om onder zijn helm een ​​bandana gevuld met ijsblokjes te dragen. Een object waardoor Nigel Mansell (Lotus) misschien een paar meter van de lijn niet flauw zou vallen. Het moet gezegd dat het niet echt gezond is om een ​​auto van 540 kg onder de ontduiker te duwen:

“Ik was boos, ik wilde tot het einde doorzetten”, legde de besnorde man, slachtoffer van een versnellingsbakprobleem, uit. Toen werd alles donker en werd ik wakker in het ziekenhuis, in een bed vol ijs. » Of hoe je een nieuwe betekenis kunt geven aan de uitdrukking ‘de inspanning doorzetten’. De F1 keerde nooit meer terug naar Dallas.

1) Grand Prix van Bahrein 2005: 42,5°C

Als je in alle seizoenen op zoek bent naar een beetje warmte, kun je het beste naar een woestijn gaan. Dat is goed, de F1 besloot in 2004 om naar een kleine eilandengroep in de Perzische Golf te gaan met een droog klimaat, Bahrein. Voor stands gevuld met voornamelijk VIP's en rijke mensen brak de tweede editie alle records. Ondanks de relatief vroege datum in het jaar (3 april) explodeert de thermometer! De vertrektijd, 14 uur, doet er niet toe.

Het asfalt warmt op tot 56 graden. Voor de monteurs ontstaat er een echte uitdaging, want dat jaar zijn bandenwissels verboden. De Michelin en Bridgestone moeten dus een enorme stint van 57 ronden doorstaan.

“Het was zelfs heter dan in Maleisië (lagere temperatuur, maar hogere luchtvochtigheid. Noot van de redactie), zal de winnaar toelichten Fernando Alonso (Renault). Het is zelfs de heetste race waaraan ik ooit heb deelgenomen. » Zijn grote rivaal Michael Schumacher (Ferrari) werd verwoest door de monteurs, waarmee een einde kwam aan een ongekende reeks van 58 opeenvolgende finishes (sinds de zomer van 2001!).

LEES OOK > Toen Ecclestone medailles wilde introduceren in de Formule 1