Liam Lawson, zes Grands Prix om zichzelf te (her)bewijzen: “Ik heb geen garantie dat ik volgend jaar zal racen”

Geduld zal zijn vruchten hebben afgeworpen voor Liam Lawson. De Nieuw-Zeelander stond bijna een jaar aan de zijlijn te wachten in de garages Red Bull en Racing Bulls, moge zijn geluk terugkeren na zijn succesvolle stints in 2023. Hij zal hebben gewacht tot de avond van de 18e Grand Prix van het seizoen, na Singapore, om eindelijk vast te stellen: ja, hij zal het kampioenschap van 2024 afmaken aan boord van een VCARB -01, in de plaats van Daniel Ricciardo vanaf de volgende ronde, in Austin (18-20 oktober).

Liam Lawson maakt zich echter geen enkele illusie: als hij de favoriet is voor een stoeltje bij Racing Bulls in 2025 – of zelfs bij Red Bull als het echt in zijn voordeel gaat – weet de Kiwi dat deze kans zich ook in de toekomst tegen hem kan keren. geval van herhaalde slechte prestaties, waarbij dat wordt benadrukt “Niets staat in steen gebeiteld” over zijn toekomst. Om dit te doen zal hij zes Grands Prix hebben om zichzelf te bewijzen, of beter gezegd, deze herhalen aangezien hij in 2023 al indruk maakte door punten te scoren in zijn derde race aan boord van een Alpha Tauri slecht geboren.

Liam Lawson vertelt over " opluchting " na zijn ambtstermijn

“Ik kreeg deze kans om een ​​goede reden. Maar het is duidelijk dat het altijd afhankelijk is van de prestaties, verklaarde hij aan de New Zealand Herald. Ook wanneer je een contract voor een heel jaar of een meerjarig contract hebt, kan dit opgezegd worden. Het staat niet vast, het is niet gegarandeerd dat ik volgend jaar zal racen. Dat is het doel, daarom hebben ze mij deze kans gegeven: mezelf voorbereiden op het rijden van volgend jaar. Maar ze moeten nog steeds beoordelen hoe ik me gedraag in de auto. » En als we weten hoe snel een contract kan worden verbroken in de Red Bull-clan, dan komen de woorden van de 22-jarige coureur goed van pas!

In hetzelfde interview sprak Liam Lawson ook over de " opluchting " om uiteindelijk gepromoveerd te worden tot startende coureur voor het einde van het seizoen, hij die geduldig zijn problemen op de pitmuur op zich nam. “Iedereen die ik belde – mijn hele familie, inclusief mijn vader en moeder, en de raad van bestuur van buitengewone mensen die vanaf dag één in mij geloofden – hadden precies dezelfde reactie: dit was geen opwinding of vreugde, maar opluchting., vertrouwt de Nieuw-Zeelander toe. Ik kon het aan hun stemmen horen, na al de tijd die het kostte, al het werk en de opoffering die het met zich meebracht, vooral voor mijn gezin. »

LEES OOK > Outlap Podcast nr. 7 – Welk spoor in de F1 voor Daniel Ricciardo?