Daniel Ricciardo, de schemering van een grote die reus had moeten zijn

Een piloot die velen zagen als de opvolger van Alan JONES, altijd goedgehumeurd, glimlachend en vooral een uitstekende (te goede?) communicator. Helaas kruiste zijn pad eerst dat van Verstappen (die sindsdien drievoudig wereldkampioen is geworden) en vervolgens dat van Norris (die er dit jaar één zou kunnen worden), waardoor hij in de pas liep, om nog maar te zwijgen van zijn keuze voor een enigszins gevaarlijke carrière (gekoppeld aan aan zijn management?).

Vreemd dat zo’n veelbelovende coureur, die ik me een paar jaar geleden als potentiële wereldkampioen had voorgesteld, zo’n achteruitgang had meegemaakt. Misschien verborg deze grote glimlach een zekere kwetsbaarheid. Als de keuze om RBR te verlaten ongetwijfeld een vergissing was, had de rebound briljant moeten zijn met McLaren. Helaas kruiste hij twee groten van vandaag, Verstappen en Norris, en bij hun contact brak er een veer. En in tegenstelling tot andere coureurs die er een reden van maken om nog een paar overwinningen te behalen door de hoop op een titel te begraven, stopte dit zijn momentum.