Ayrton Senna, leven en veiligheid als erfenis

Op 1 mei 1994 was het een vastberaden Ayrton Senna die de poorten van het Enzo e Dino-autodrome overstak Ferrari. Zeer aangedaan en zelfs neerslachtig door het ongeluk dat de dag ervoor het leven kostte aan Roland Ratzenberger (zie elders) stond hij op. Hij dacht veel na tijdens de nacht en is van mening dat coureurs moeten mobiliseren om druk uit te oefenen op de FIA ​​om de veiligheid te verbeteren. We moeten ervoor vechten dat de jonge Oostenrijker niet zomaar een naam blijft op de lange lijst van dodelijke slachtoffers in de autosport. Deze strijd die hij wil voeren, is de stok die hem op deze momenten in staat stelt rechtop te staan. Niet te veel nadenken. Om zijn zorgen weg te nemen. Aanwezig op Imola, herinnert Niki Lauda zich “dat we door onderzoek en het overwinnen van technische uitdagingen geloofden dat de gevaren aan het verdwijnen waren. We hadden het allemaal mis: we moeten de moed hebben om het toe te geven. »

Ook al heeft hij een beetje rust herwonnen, de spanning blijft niet minder voelbaar op het moment van de grid waar zijn Williams staat op paal. Is het om een ​​beetje rust en innerlijke vrede te vinden dat hij vastgesnoerd blijft in zijn cockpit? Zijn ingenieur David Brown spreekt tegen hem, maar hoort hij hem überhaupt? Zijn blik lijkt verloren. Waar denkt hij aan? Natuurlijk, arme Ratzenberger, Rubb